Winderig

Ook vandaag de dag rustig opgestart. Lekker uitgebreid gebruncht. Henk en Gerard waren naar de haven gegaan om bij de bakker warme broodjes te halen en croissantjes. Op de tandem, want die hebben wij meegenomen naar Terschelling. Dat was genieten.
Vandaag is het weer mooi weer. We zouden met een aantal gaan varen met de Seahunter, maar de schipper vond het niet verantwoord om uit te varen vanwege de wind. Dus dit uitstapje houden wij wellicht nog tegoed, wel kregen wij een Terschellinger armbandje voor de troost. We zijn wel blij dat het zo’n wijze schipper is.
Snel terug naar Huize Brandaris en toen zijn we met z’n allen naar het strand van Midsland getogen. Daar een rustig duinpannetje gevonden waar we enigszins uit de wind konden liggen. Verder op het strand begon een wedstrijd van ruiters die een traditionele wedstrijd hielden met paarden en pony’s. Maartje, Gerard en Pieter Jan vonden het prachtig. Later zijn ook de anderen wezen kijken, maar met name Pieter Jan en Maartje hebben er erg van genoten. Daarbij hebben ze honderden foto’s geschoten. Bij de prijsuitreiking heeft Maartje de ruiters allemaal persoonlijk gefeliciteerd, al was ze de koningin zelfde. Schitterend. Het zal de ruiters nog lang bijblijven, zoveel enthousiasme. Ondertussen heeft Hannie een strandwandeling gemaakt en zijn we nog even langs de reddingsbrigade gelopen om ze nogmaals te bedanken. Daarna nog heerlijk wezen pootje baden en uitgewaaid bij de zee.
Ondertussen vloog de tijd voorbij moesten we maar eens onze keuken uit proberen. Deze stond al twee dagen ongebruikt klaar voor ons dus dat werd hoog tijd. Is toch altijd even wennen in zo’n vreemde keuken, maar we hebben een heerlijke pesto pasta kunnen maken.
Na het tafelen zijn we nog even sportief geweest. We zitten met ons huisje vlakbij het Groene Strand, dus besloten we nog even te jutten op het wad. Gezocht naar leuke schelpjes en mooie beestjes, zoals krabbetjes en garnalen en zowaar een zeester. Ook nog het halve strand omgeploegd om op zoek te gaan naar pieren, maar dat is helaas mislukt.
Als afsluiter hebben we nog even geborreld bij de Oka18 bar. Een hippe bardancing met een terrasje. Deze kroeg is vernoemd naar een Russische boot die hier lang geleden is gezonken voor de kust. Tot 1996 was het bij eb zelfs mogelijk om de masten nog te zien, omdat net schip was gestrand op een ondiepe zandplaat. Helaas hebben we dat dus gemist, maar was een mooi verhaal van de barvrouw. Verder kwamen we hier ook nog leuke mensen met honden tegen. Zo heeft Maartje ongeveer 1.30 uur met een bal gegooid voor een dove hond. Het beest was ook geheel getraind met gebarentaal. De hond heeft geen naam, want hij luistert er toch niet naar.
Hierna naar Huize Brandaris en ons bed opgezocht.
Snurk.