Nieuwe studenten op de universiteit.

Vandaag vroeg uit de veren. Ontbijt en broodjes smeren voor tussen de middag. Insmeren was niet nodig. Eenmaal in de auto werden we hoog in de lucht gevolgd door een grote regenwolk. Heel apart. Dus dat hield in dat de ruitenwisser het heel druk had, maar verder bleven wij droog. Nee wij gingen niet naar Duitsland, wat sommige lezers dachten, maar we togen naar Belgenland. Jawel naar Gent, met een nog zachtere GGGGG dan in Limburg.

Vorig jaar begin September heeft de groep afscheid genomen van Zoë, en de meesten vonden dat erg jammer. Ze is gaan studeren en wonen in Gent. En dat gaat ze daar zes jaar doen, en dan is ze dierenarts. De bewoners kunnen niet echt een beeld vormen van dat leven en studeren, dus we dachten we zitten in de buurt, dus laten we even kijken.

Nou in de buurt is overdreven dus. Het was verder dan we gedacht hadden, maar verder was het een bijzondere dag. En daar zullen wij u alles over vertellen. Het mooie is dat de meeste bewoners na vijf kilometer in slaap vallen, dus die zijn uitgeslapen van zo’n reis. En wij iets minder.

Eerst kwamen we in Gent. Eigenlijk Merelbeke, een dorp tegen Gent aan. En het was daar droog. We hebben die wolk van ons af weten te schudden. Heel leuk met ons allen in de kamer van Zoë. We hadden zelf maar de kopjes, coffeepads, schoteltjes en een Limburgse vlaai mee genomen. We hebben gezellig daar gezeten. En zo een indruk gekregen van haar kamer en hoe ze woont. Nadat we via een lange rij langs haar toilet zijn gegaan gingen we weer verder. Nu togen we naar de Schelde waar Mira het paard van Zoë nu woont met een kudde andere paarden. Het zag er allemaal heel mooi uit, maar jammer genoeg had die wolk ons weer gevonden en regende het hard. Mira was blij ons te zien, maar had het wel snel gezien en ging weer met de kudde onder de boom staan schuilen.
Vervolgens zijn we naar de universiteit Gent, faculteit diergeneeskunde gereden die in Merelbeke is gevestigd. Daar kregen wij bij zeer hoge uitzondering een rondleiding door en over de faculteit. Dit was heel bijzonder want het grootste gedeelte is eigenlijk een academisch ziekenhuis voor dieren. In het midden van dat enorme gebouw loopt een lange gang met allerlei zijgangen. Dit is zo gebouwd, zodat via die ene gang de dieren overal naar toe kunnen zonder naar buiten te hoeven. Dus wij ook niet, want die wolk hing daar nog steeds boven.
In de zijgangen zijn de zieken kamers, (stallen) en onderzoekskamers, operatie kamers, verloskamers, Röntgen kamers, en een kamer waar een enorme MRI scans stonden. Soms worden deze ook gebruikt voor mensen. Het gaat dan om mensen die zo dik zijn dat ze in een ziekenhuis niet passen in de scan.
Ook was er een dekcentrum en een spermalaborium. Daar zijn we niet naar binnen geweest, want dat is weer zoveel uitleggen en de begeleiders hebben ook een beetje vakantie.
We zagen koeien, kalfjes, paarden, lama’s, geiten, katten, honden en ga maar zo door. En dan zijn we nog niet in het pluimveecentrum, de ruimtes waar vissen, slangen en hagedissen verblijven geweest, want dat is teveel van het goede.

We hebben veel dieren gezien. Zowel gezonde als zieke. Zo werd een paard onderzocht die daar stond met allerlei slangen door de neus. Het is ook wel gevaarlijk, voor de onderzoekers, want even ervoor was iemand getrapt door dat paard en is afgevoerd per ambulance. Ook hebben wij even door een raam gekeken naar de operatie kamer, waar een hond werd geopereerd. Dat was wel zielig en een beetje vies.

Uiteindelijk mochten we nog even in het museum kijken. Daar stonden allerlei dieren, maar dan waren ze wel heel ongezond. Alleen de botjes waren nog over. Ziet u ook de foto’s. Zoë heeft afgelopen maandag examen gehad in anatomie. We hebben het nog even nagevraagd of ze alle botjes kende. En jawel. Ze kon zo een aangewezen botje benoemen bij naam, zowel in het Nederlands, Engels en latijn. En dat geld ook voor een wolk bloedvaatjes die daar in een kast lag. Kortom voor ons is ze geslaagd. Komende vijf weken heeft ze nog vijf grote toetsen.

Na al deze indrukken zijn we samen met ons wolkje (je raakt toch op een of andere manier aan elkaar gehecht) naar Gent getogen. Lianne heeft een geheel nieuwe rijervaring opgedaan. Zelfs de Tom Tom raakte van slag, maar we zijn er gekomen. Wat een prachtige stad, maar met ons wolkje was het wat minder, dus zijn we lekker op een overdekt verwarmd terras gaan zitten en dat was lekker en gezellig. Toen was daar het moment dat we afscheid hebben genomen van ons wolkje. Na een lekkere stadswandeling via diverse chocolade winkeltjes zijn we met de auto naar een Pizzeria gegaan en hebben wij eerlijk Italiaans gegeten. De bediening was in het Engels, maar het is allemaal goed gekomen.

Ten slotte hebben we nog een toetje gehaald. Daarvoor zijn we naar de chocolade bar gegaan. De enige echte chocolade bar in België. Het resultaat was wel dat we naar onze auto moesten rollen en geen broek meer vast kon. Omdat het al laat was, zijn Lianne en Assunta met Gerard en Lida naar het huisje gegaan en hebben de rest Zoë terug gebracht naar haar studio. Kon ze nog even studeren. Dit clubje kwam rond twaalf uur thuis, maar de anderen lagen al in bed.
Een leuke leerzame dag, maar wel vermoeiend.

Morgen gaan we relaxen. Doeg!